W związku z panującą pandemią COVID-19 ustawodawca przewidział podwyższenie niektórych limitów zwolnień w podatku dochodowym od osób fizycznych, głównie dotyczących świadczeń pracowniczych. Wyższe limity miały obowiązywać do końca roku podatkowego następującego po roku, w którym odwołano stan epidemii. Rozporządzeniem z 12 maja 2022 r. Minister Zdrowia odwołał stan epidemii w Polsce od 16 maja 2022 roku. Miało to istotne znaczenie dla wskazanych podwyższonych limitów, bowiem odwołanie stanu epidemii w roku 2022 spowodowało, że limity te w nowych wysokościach obowiązują jedynie do końca 2023 roku. Oznacza to, że od 1 stycznia 2024 roku będą obowiązywać poprzednie kwoty limitów – na co należy zwrócić szczególną uwagę.
Wyższe limity tylko na określony czas
Zwolnienia przedmiotowe zostały przewidziane w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W katalogu zwolnień znajdują się między innymi zwolnienia z PIT niektórych świadczeń wypłacanych na rzecz pracowników. W pkt 67 wskazanego artykułu znajduje się zapis mówiący, że wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszu związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 zł. Rzeczowymi świadczeniami nie są w rozumieniu tego przepisu bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.
Powyższy limit świadczeń na rzecz pracowników w wysokości 1000 zł w okresie epidemii COVID-19 został podwyższony do 2000 zł, zgodnie z art. 52l pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podwyższenie to miało obowiązywać od 2020 roku do końca roku następującego po roku, w którym odwołano stan epidemii związanej z COVID-19. W związku z odwołaniem stanu epidemii w 2022 roku, podatnicy powinni zwrócić szczególną uwagę na fakt, że od 1 stycznia 2024 roku wskazany limit powraca do poprzedniego stanu, tj. będzie wynosić 1000 zł. Warto wspomnieć, że w zakresie oskładkowania ZUS wskazanych świadczeń, nic się nie zmieniło – świadczenia sfinansowane ze środków przeznaczonych na cele socjalne z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne ani składki zdrowotnej. Nie ma tu znaczenia wysokość wypłaconych świadczeń.
Świadczeniem, którego limit uprawniający do skorzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych ulegnie zmianie, jest również świadczenie wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. b. Zgodnie z tym przepisem wolne od podatku dochodowego są dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu – dla dzieci i młodzieży do lat 18, sfinansowane z innych źródeł do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2000 zł.
Powyższy limit w okresie trwania pandemii COVID-19 również został podniesiony – do kwoty 3000 zł. Obowiązywanie nowej wysokości limitu określono na czas trwania roku 2020 do końca roku podatkowego następującego po roku, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19. Podobnie jak w poprzednim przypadku, oznacza to, że z końcem roku 2023 nastąpi powrót do poprzedniego stanu – tj. zwolnione będą świadczenia w zakresie wskazanym w art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. b do kwoty 2000 zł.
Podatnicy, zwłaszcza zatrudniający pracowników i wypłacający im wyżej wskazane świadczenia, powinni zwrócić szczególną uwagę na wskazane zmiany. Choć różnice w kwotach zwolnionych z opodatkowania podatkiem dochodowym nie wydają się wielkie, to jednak mogą mieć istotne znaczenie dla niektórych firm. Właściwe określenie wysokości świadczenia podlegającego zwolnieniu pozwoli na uniknięcie w późniejszym czasie problemów związanych z koniecznością dopłaty podatku dochodowego.
Podstawa prawna:
